In één zin: Projectontwikkelaar compenseert zijn gebrek aan eigenwaarde met de bouw van gigantische kantoortorens, ontmoet de voorzitster van een lokaal actiecomité van verontruste burgers, die opbiecht dat het haar helemaal niet om die torens te doen is, maar dat zij met het actievoeren slechts poogt haar eenzaamheid te verdrijven, een ontboezeming waar de projectontwikkelaar tamelijk week van wordt, wat zeg ik, hij valt direct als een blok voor haar, zij - na enige aandringen van zijn kant - ook, waarna beiden twee maanden later trouwen en emigreren naar IJsland om er een macrobiotisch opvanghuis voor bejaarde slachtpaarden op te zetten.
Morgen zal het wel weer ergens anders over gaan.