Ik bezocht te A. het festival Spijkerrok. Eén van de abonnees raadde het mij aan.
De opbrengst van het festival ging naar het goede doel. Mijn bier smaakte dankzij dit gegeven twee keer zo goed. Halverwege mijn tweede biertje bedacht ik mij echter dat een goed doel ook gewoon kut kan zijn. De Clini Clowns bijvoorbeeld. Zij nemen zich met een directeur en dertig kantoormedewerkers wel erg serieus. Daar ga ik mij toch niet lam voor zuipen.
Gelukkig bleek het goede doel 'iets met kinderen in Nicaragua'.
Op het podium stond een bandje dat The Sheep heette. Ze drumden anders op het drumstel van The James. De bandleden van The Sheep hadden grote bossen krullend haar. Ze klonken lang niet gek met dat hammondorgeltje er bij. Het was wel wat al te keurige retro allemaal. T-shirts met vale opdrukken, versleten allstars, die bossen haar. Aan de sixtiessound durfden zij niet te morrelen. Zij liepen als gedresseerde paartjes achter de muzikale helden van hun grootvaders aan. Te braaf om echt te rocken.
Ja, kijk hier, ik lijk wel een recensent die zelf maar al te graag met een gitaar op het podium had gestaan. Dat klopt. Dat durf ik hier wel toe te geven.
Ik kan u zeggen dat ik er zelfs over denk om ook een bandje te beginnen. Omdat ik geen gitaar heb, niet kan zingen en hooguit met een rockballad mee kan drummen, zal ik de roadie zijn. In de bibliotheek zal ik briefjes ophangen met 'roadie zoekt gitarist en drummer voor het vormen van een band' Met daaronder in dikke zwarte viltstift: Joy Division, Sonic Youth, !!PUNK!!, Nirvana'.
Omdat ik als roadie ook nog de band moet leiden nemen we er nog een andere roadie bij die alle apparatuur moet tillen.
Ook kan hij me dan de handdoek aanreiken als ik het drumstel heb gesoundcheckt.
Dan komt de bandnaam keuze in zicht: "Leuk-dat-je-er bij-band" is ladingdekkend?
Geplaatst door: william | 01 juli 2009 om 16:06